Ankara’daki güzel anılarından bahseden ve yıllar sonra saha dışında yer almanın nasıl bir duygu olduğunu anlatan Kırdar aynı zamanda Milli Takımımıza da desteğini iletti.
“Tabii ki sahanın içinde olmakla dışında olmak arasında çok büyük fark var. Tribünde olmak çok zor çünkü elinizden arkadaşlarınızı alkışlamak dışında hiçbir şey gelmiyor. Oysa sahanın içinde olsanız yapacağınız bir defans ya da alacağınız bir atak sayısıyla gidişatı değiştirebilirsiniz. Yine de soracak olursanız hangisini tercih edersin diye; kızımla o tribünde olmak derim çünkü anne olduktan sonra anladım ki hayat bizim için Mavi demekmiş!
2012’de Olimpiyatlara katılmaya hak kazandığımız Olimpiyat Elemeleri’ni unutamıyorum. Aynı zamanda 2014’te 2 hafta üst üste oynadığımız Grand Prix maçlarında altıda altı yapıp Amerika, Sırbistan, Rusya, Japonya gibi dünya devlerini seyircimiz sayesinde yenmiştik.
Voleybol oynarken de her önemli maçtan ya da turnuvadan önce her zaman sonları düşünürdüm. Kupayı kaldırdığım anı hayal ederdim. Ankara’ya gelirken de kızımı babasıyla kürsüde boynunda madalya ile hayal ettim. O yüzden kızlara söylemek isterim ki, son gün birincilik kürsüsünde boynunuzda altın madalya ile İstiklal Marşımızı yürekten, 10.000 kişiyle beraber söylemek için; korkmadan, ürkmeden her topa yüreğimizi koyarak, son topa kadar mücadele ederek oynayın!
Arkanızda böyle bir itici güç varken tek rakibiniz kendinizsiniz!”
YORUMLAR